Whitelist

Definitie: Een whitelist is een lijst van toegestane entiteiten, zoals e-mailadressen, IP-adressen, of toepassingen, die toegang krijgen tot een systeem, dienst of netwerk. Alles wat niet op de whitelist staat, wordt geblokkeerd of geweigerd. Whitelisting is een manier om alleen specifieke, vertrouwde bronnen toe te laten, wat bijdraagt aan de beveiliging.

Wat is whitelisting?

Whitelisting is een beveiligingsmethode waarbij alleen vooraf goedgekeurde entiteiten toegang krijgen tot een systeem of dienst. In plaats van alles standaard toe te staan en alleen bepaalde dreigingen te blokkeren, werkt whitelisting andersom: standaard wordt alles geblokkeerd, behalve wat expliciet is goedgekeurd. Dit zorgt voor strengere controle en bescherming, omdat alleen bekende en vertrouwde bronnen worden toegelaten.

Waar worden whitelists voor gebruikt?

Whitelists worden in verschillende situaties gebruikt om systemen en netwerken beter te beveiligen. Enkele voorbeelden zijn:

• E-mailbeveiliging: Bij e-maildiensten wordt een whitelist gebruikt om ervoor te zorgen dat alleen berichten van goedgekeurde afzenders in de inbox terechtkomen, terwijl onbekende of verdachte afzenders worden geblokkeerd.
• Netwerkbeveiliging: Bij netwerkbeveiliging worden whitelists gebruikt om alleen vertrouwde IP-adressen toegang te geven tot een netwerk. Dit voorkomt dat onbevoegde gebruikers of aanvallers toegang krijgen.
• Toepassingsbeheer: In bedrijfsomgevingen kunnen alleen specifieke, goedgekeurde applicaties draaien op werknemersapparaten. Dit vermindert het risico op malware en ongewenste software.
• Websitebeheer: Sommige bedrijven gebruiken whitelists om ervoor te zorgen dat alleen bepaalde, goedgekeurde websites toegankelijk zijn voor werknemers.

Verschil tussen een whitelist en een blacklist

Het belangrijkste verschil tussen een whitelist en een blacklist zit in hoe ze toegang regelen. Bij een whitelist wordt alles standaard geblokkeerd, behalve wat expliciet is goedgekeurd. Dit betekent dat alleen vertrouwde bronnen toegang krijgen, wat voor een hoger niveau van beveiliging zorgt.

Bij een blacklist is alles standaard toegestaan, behalve wat specifiek als gevaarlijk of ongewenst wordt gemarkeerd. Deze methode is makkelijker te beheren, maar is minder veilig omdat nieuwe of onbekende bedreigingen vaak niet direct op de blacklist staan.

Whitelisting is doorgaans veiliger omdat het voorkomt dat ongeautoriseerde of onbekende bronnen toegang krijgen. Het nadeel is dat het intensiever is om te beheren, omdat alles wat toegang moet hebben, vooraf moet worden goedgekeurd. Blacklisting is eenvoudiger te onderhouden, maar biedt minder bescherming tegen nieuwe en onbekende bedreigingen.